Στη ζωή δεν υπάρχει μια απλή διαδρομή αυτοπραγμάτωσης, ούτε υπάρχει κάποιος κανόνας που να ορίζει το τέλειο και που να ταιριάζει σε όλους. Ο κάθε άνθρωπος, πρέπει να ανακαλύψει τη διαδρομή του, που θα τον βοηθήσει να αναδείξει τα χαρίσματα που κρύβει μέσα του. Οι όποιες δυσκολίες και στιγμές αποσταθεροποίησης θα συναντήσει στην πορεία του, θα κινητοποιήσουν την εσωτερική του διεργασία αυτοπραγμάτωσης και εξέλιξής του.
Ζούμε σε μία κοινωνία όπου συχνά η εξέλιξη είναι συνυφασμένη με τον οικονομικό πλούτο, τη δύναμη της εξουσίας και τις όποιες επιτυχίες στον χώρο εργασίας και της κοινωνίας. Η ευχή που συνήθως δίνεται στους ανθρώπους καλοπροαίρετα είναι «και εις ανώτερα». Σ΄ αυτήν τη διαδρομή δεν λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας άνθρωπος, με τις όποιες συναισθηματικές του ανάγκες, ούτε το κόστος που καλείται κανείς να «πληρώσει» για τις όποιες επιτυχίες του.
Η ζωή λοιπόν μάς προκαλεί αναπάντεχα και απρόβλεπτα, με το να μάς στέλνει τις όποιες αποτυχίες, περιόδους βαθιάς θλίψης, επεισόδια θυμού, διάφορες εξαρτήσεις, πλήξη και με άλλες επώδυνες καταστάσεις. Αυτές οι καταστάσεις μάς βγάζουν από την ρουτίνα μας και από τη βολικά προβλέψιμη διαδρομή μας, όπου όλα πήγαιναν καλά και έτσι τις βιώνουμε εχθρικά. Κάθε άλλο παρά εχθρικές είναι αυτές οι καταστάσεις, αλλά μία πρόκληση στο να αλλάξει η συμπεριφορά μας, οι επιλογές μας, αποκτώντας έναν άλλο βαθμό επίγνωσης και ενημερότητας.
Οι κρίσεις περνάνε, μόνο όταν μέρα με τη μέρα ακολουθούμε αυτό που πραγματικά μάς χαρακτηρίζει. Έτσι αναπτύσσουμε τη δεξιότητα να μετατρέπουμε την κρίση σε ευκαιρία.
Η κοινωνία στην οποία ζούμε, συχνά μάς ωθεί να εστιάσουμε στην πλευρά του εαυτού μας από την οποία θα λάβουμε τη μεγαλύτερη επιβράβευση. Έτσι αφήνουμε άλλες πλευρές μας αναξιοποίητες, δίχως να έχουμε την επίγνωση ότι υπάρχουν σε μας. Είναι φορές που κάποια πλευρά του εαυτού μας, που εκ πρώτης θεωρούμε αδύναμη ή και λανθασμένη, μπορεί να περιέχει τέτοιες δυνατότητες που εάν τους δοθεί η ευκαιρία να αναδυθούν, αποκαλύπτεται η πραγματική φύση του κάθε ανθρώπου.
Όταν διαπιστώνουμε κάποιο λάθος μας, είναι σημαντικό να μην τα βάζουμε με τον εαυτό μας, ούτε να τον γεμίζουμε με ενοχές. Τότε είναι μία μοναδική ευκαιρία να διαπιστώσουμε τι μάς μαθαίνει αυτή η μοναδική εμπειρία. Στα απρόβλεπτα που μάς συμβαίνουν και σίγουρα μάς τα επιφυλάσσει η ίδια η ζωή, ας σκεφθούμε γιατί μάς συνέβησαν τώρα, έχουν αυτήν τη μορφή και τι θέλουν να μάς πουν που εμείς αγνοούμε.
Δεν γνωρίζουμε ποτέ τι μάς επιφυλάσσει η ίδια η ζωή. Εάν την κλείσουμε μέσα σε άκαμπτες πεποιθήσεις μας και σε καταστάσεις ρουτίνας τότε δηλητηριάζουμε το πνεύμα μας. Η ίδια η ζωή μάς κάνει ευτυχισμένους, εάν επιτρέπουμε κάθε μέρα να αναδύεται μία καινούργια πλευρά του εαυτού μας.
Αυτό που θα μάς βοηθήσει στο να δώσουμε ένα νόημα στις όποιες προκλήσεις μάς επιφυλάσσει η ζωή είναι:
• Να ανακαλύψουμε την όποια θετική πλευρά των πραγμάτων και να μην εστιάζουμε μόνο στα αρνητικά που φαίνονται εκ πρώτης. Όπως λέγεται «ουδέν κακό αμιγές καλού».
• Να έχουμε την επίγνωση για ανάγκη ανανέωσης και ανατροφοδότησης του εαυτού μας και να μην εστιάζουμε μόνο στις ευθύνες και στις όποιες υποχρεώσεις μας. Έτσι θα έχουμε και την ανάλογη ψυχική δύναμη να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το όποιο απρόβλεπτο.
• Με επίγνωση να επιλέξουμε τη σιωπή, όταν βλέπουμε ότι κυριαρχεί σε μας η εσωτερική φωνή της αυτοκριτικής και της ενοχής. Είναι κάτι που μάς στερεί ζωτική δύναμη ώστε να ανταπεξέλθουμε δημιουργικά στο απρόβλεπτο.
• Να εμπιστευθούμε τον εαυτό μας δίνοντας χώρο στο να αναδυθούν και άλλες εσωτερικές φωνούλες μέσα μας, πάντα σύμφωνες με το αξιακό μας σύστημα, που μάς ενθαρρύνουν και μάς εμψυχώνουν.
• Να μην συγκρινόμαστε με άλλους, γιατί αυτό από μόνο του μας περιορίζει σε ένα πλαίσιο που έχουν επιλέξει οι άλλοι για τους εαυτούς τους και έτσι δεν επιτρέπουμε να αναδυθούν πλευρές του εαυτού μας, που δεν έχουμε ακόμη την επίγνωση ότι υπάρχουν και είναι πολύ δημιουργικές για μας.
• Προσοχή βέβαια και στον εσωτερικό κριτή μας που μας εμποδίζει να βγούμε από το «κοπάδι» και την πεπατημένη για να μην εκτεθούμε σε απροσδιόριστους κινδύνους και χάσουμε και την αποδοχή των άλλων.
• Μεγάλη προσοχή χρειάζεται να μην υπηρετούμε τις προσδοκίες των άλλων όπως για παράδειγμα των γονέων μας και μοντέλα συμπεριφορές που ορίζει η κοινωνία και ο καθωσπρεπισμός. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε το δικαίωμα της ελευθερίας και των επιλογών των άλλων.
Ο Carl Gustav Jung είχε πει:
Η επίγνωση όσο ενήμερη και να είναι, παραμένει ένας μικρός κύκλος κλεισμένος σε έναν μεγαλύτερο που αποτελείται από το ασυνείδητο, όπως είναι ένα νησί στον ωκεανό. Η ψυχική ζωή του κάθε ανθρώπου για το μεγαλύτερο μέρος της είναι ένα ασυνείδητο που περιβάλλει την επίγνωση από κάθε πλευρά της.
Εύχομαι να φανούν λίγο χρήσιμες σε κάποιους αυτές οι σκέψεις μου που μόλις κατέγραψα.